Ένα χρόνιο δίλημμα της ελληνικής διπλωματίας είναι ο χώρος στον οποίο θα στρέψει την προσοχή της. Αν και η ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι και θα είναι στο επίκεντρο, η ελληνική διπλωματία στα Βαλκάνια πρέπει να είναι δυναμική.
Αρχικά τα Βαλκάνια, επονομαζόμενα και πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, είναι πάντα ευάλωτα σε συγκρούσεις. Πρόσφατα υπήρξε η διαμάχη Σερβίας-Κοσόβου για τις πινακίδες κυκλοφορίας. Ενώ η Βοσνία-Ερζεγοβίνη είναι σε δεινή θέση με τον υπερεθνικιστή Milorad Dodik και την μαζική παραίτηση σέρβων από δημόσιες θέσεις.
Μια πιθανή σύγκρουση θα μπορούσε να εξαπλωθεί αναβιώνοντας εθνικιστικές αντιλήψεις και το προσφυγικό κύμα θα ήταν μεγάλο.
Επομένως η Ελλάδα οφείλει να είναι παρούσα με διπλωματική και στρατιωτική παρουσία. Αλλά πάντα στα πλαίσια διεθνών συμμαχιών και οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ και Ε.Ε
Ακόμη και αν τα Βαλκάνια είναι εντός της σφαίρας επιρροής της Ε.Ε και σε ενταξιακή τροχιά η επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας είναι σε άνοδο.
Η μεν Ρωσία τόσο ως ομόθρησκο έθνος και λόγω ιστορικών επιταγών, η δε Κίνα με την παροχή δανείων για μεγαλεπήβολα έργα.
Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε την Τουρκική πολιτική που υποστηρίζει αλυτρωτικές και θρησκευτικές ενέργειες με στόχο την αποσταθεροποίηση της περιοχής
Η συμμετοχή της χώρας στην Βαλκανική προοπτική στα πλαίσια της Ε.Ε και στην Νατοϊκή αποστολή είναι σημαντικά βήματα. Όπως και η Συμφωνία των Πρεσπών, αν και επιζήμια για εθνικούς λόγους, άνοιγε ατραπούς για τέτοιους σκοπούς.
Έτσι γίνεται σαφές ότι μια δυναμική παρουσία της ελληνικής διπλωματίας ως θεματοφύλακας της δυτικής πολιτικής θα ενίσχυε το πρόσωπο της χώρας, θα την έθετε αντιμέτωπη απέναντι στην Τουρκία σε έναν ζωτικό χώρο και θα βοηθούσε την οικονομία μέσω επενδύσεων.
Αναρτήσεις
