Τις τελευταίες μέρες υπήρξαν δημοσιεύματα για διαδηλώσεις στην Κίνα και αντιδράσεις τόσο απέναντι στην πολιτική ''zero Covid'' όσο και απέναντι στο αυταρχικό καθεστώς. Συμμετέχοντες σε αυτά ήταν άτομα διαφορετικών στρωμάτων, φοιτητητές, νέοι άνεργοι αλλά και εργαζόμενοι.
Με τέτοια φαινομένα να είναι εξαιρετικά σπάνια υπήρχουν φωνές που υποστηριζούν ότι οι διαδηλώσεις μπορεί να σημαίνουν μια αρχή για μια αργή πορεία μεταρρυθμίσεων στη χώρα. Και χαράζουν παραλληλισμούς με την εξέργεση της πλατείας Τια Αν Μεν.
Ωστόσω κάτι τέτοιο είναι ένα βιαστικό συμπέρασμα. Οι αντιδράσεις αυτές είναι ανοργάνωτες και συγκεντρωμένες σε μεγάλα οικονομικά κέντρα. Και με τον Xi Jin Ping να έχει εδραιώσει την εξουσία του δεν θα αργήσει μια επέμβαση για να καταπνιγούν οι αντιδράσεις. Εξάλλου υπάρχουν ήδη δημοσιεύματα για αστυνομικές έρευνες σε σπίτια και τεθωρακισμένα οχήματα στους δρόμους.
Παρά το γεγονός, όμως, ότι οι διαδηλώσεις δεν πρόκειται να αποκτήσουν την μορφή χιονοστιβάδας αξίζει να παρατηρήσουμε την γενικότερη εικόνα στην Κίνα.
Αφορμή για τις αντιδράσεις υπήρξε η αυστηρότατη πολιτική ενάντιο στον Covid και μια φωτιά που ξέσπασε στην συνοικία Ουρούμτσι σκοτώνοντας 10 άτομα. Αλλά οι ρίζες είναι πιο βαθιές.
Συγκεκριμένα η οικονομικές προοπτικές της Κίνας με την ανεργία στους νέους να φτάνει το 19.6% ενώ υπάρχει και ισχυρή κάμψη στη δημογραφική ανάπτυξη. Αυτά πιέζουν το οικονομικό περιβάλλον της χώρας.
Η ανάπτυξη είναι μικρότερη του αναμενόμενου και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι πιθανόν να μειώσει τις προσδοκίες του για το μέλλον. Αυτό έρχεται σε συνδυασμό με την υπάρχουσα κρίση στον κατασκευαστικό τομέα και την αδυναμία δημιουργίας μια στιβαρής μεσαίας τάξης. Προβλήματα ακόμα πριν την πανδημία.
Αυτό ασκεί πιέσεις στο Κινεζικό κράτος που από το άνοιγμά του το 1989 υποστηρίζει τις οποίες πολιτικές του στον βωμό της οικονομικής ανάπτυξης. Σαν αποτέλεσμα, σήμερα οι περιορισμοί των ελευθεριών δεν φαίνονται να αποζημιώνονται από τα συνήθη οικονομικά οφέλη.
Υπάρχει ο χαρακτηρισμός,ακραίος βέβαια, ότι η Κίνα είναι ο γίγαντας με τα ξύλινα πόδια.
Συνεπώς αυτό που βλέπουμε από τις αντιδράσεις δεν είναι παρά μια πορεία αυξομειώσεων στην άνοδο του Δράκου. Τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Αντίθετα με τον βιαστικό ισχυρισμό προ ετών ότι η Κίνα θα αποκτήσει το καθεστώς υπερδύναμης μαζί ή πάνω από τις ΗΠΑ σε μερικές δεκαετίες.
Τέλος, για τον Κινεζικό λαό η επιθυμία για πιο φιλελεύθερη πολιτική μάλλον δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί στο εγγύς μέλλον. Το μόνο που μπορεί να πετύχουν είναι μια χαλάρωση των μέτρων κατά του Covid. Όπως έχει ήδη συμβεί.
Αναρτήσεις
